Nel 40 jaar op school!

Vandaag 9 november precies 40 jaar geleden begon Nel de Graaf als administratief medewerkster op het Schylger Jouw. Vandaag trakteerde ze daarom alle leerlingen op opgespoten pondkoek. En Nel werd door de leerlingen in de bloemetjes gezet. Want: ‘Bij Nel kun je altijd terecht!’.

Nel van harte gefeliciteerd!

‘Dank je’

Kun je ons vertellen wat je hier voor hebt gedaan?

‘Ik heb eerst MAVO, toen HAVO en daarna VWO gedaan. Na mijn examen ben ik naar Leiden gegaan om de studie Indonesische talen en culturen te volgen. Maar dat was niet iets voor mij. Ik miste het eiland te veel. Ik heb toen in de vakanties en in de weekenden bij bakker Bos gewerkt. Toen ik 23 jaar was kreeg ik hier op ’t Schylger Jouw mijn eerst vaste baan’.

Nel werd vandaag door de leerlingen in de bloemetjes gezet!

Je werkte op de administratie, hoe ging dat in die tijd?

‘Heel anders dan tegenwoordig, lacht Nel. Het is niet meer te vergelijken. Ik ben begonnen met typemachine en een stencilmachine. Er was wel een kopieermachine, maar de kwaliteit ervan was heel erg slecht, en bovendien was een kopietje erg duur. Daarom moesten alle toetsen, schoolkranten en schoolgidsen worden gestencild. Op een oude blauwe rammelkar. Eerst moest je een moedervel tikken daarna branden, dat stonk verschrikkelijk, en dan moest je het vel op het stencilapparaat plakken en kon je stencils maken. Gelukkig had die van ons toen een automatische inktregelaar. Mijn voorganger moest zelf de inkt nog opsmeren. Zijn stofjas zat er dan ook helemaal onder!

Toetsen werden ook zo gemaakt. Meestal schreven docenten proefwerkvragen op het bord. Ook moest ik rapporten schrijven, met de hand. Blauw voor de jongens en roze voor de meisjes, dat kan nu echt niet meer! En ik moest brieven schrijven voor de directeur, meester de Jager, die kon zelf niet zo snel typen met zijn grote vingers, dus die dicteerde alles.’

Vooruitgang?

‘Later kregen we een betere kopiermachine, maar die had geen niet-functie. Als we dan een schoolgids maakten, lag de aula vol met papier, zelf stapeltjes maken en nieten, dat was een feest! Maar ik hoefde niet meer te stencilen. En nu dan de computer maar daar heb ik vaak ruzie mee.’

Nel trakteerde vandaag op opgespoten pondkoek.

Nu ben je onze conciërge, hoe is dat?

‘Een conciërge hier is anders dan een conciërge aan de wal. Daar zijn conciërges vaak bezig met onderhoud en gebouw. Hier doet de gemeente veel. Ik doe vooral veel administratie. Mijn baan is veel leuker geworden, omdat ik als conciërge veel meer contact heb met leerlingen en ouders. Ook heb ik veel meer contacten met bedrijven en de gemeente.

Wat heeft het je gebracht die 40 jaar?

‘Ik heb hier mijn man leren kennen. Hendrik-Klaas kwam hier werken, en ik kende hem nog helemaal niet. Toen ik mijn huis moest verven, bood hij aan om te helpen. Toen sloeg de vonk over en is hij nooit meer weggegaan.’

“Terschelling onaangetast doorgeven aan de volgende generaties”
Nel de Graaf, Conciërge
Lees het verhaal